Toen ik woensdagavond naar huis toe reed met Emma in de auto was het eerste moment in de week dat ik echt het verdriet voelde steken. Morgen is het zover. Read more…
Mijn nichtje is geboren!
Het voelt gek om het uit te typen, maar ik ben jaloers. Jaloers en verdrietig om mijn gemis. Blij om weer zo’n knapperd erbij te hebben in de familie. Bovendien wil ik dat geluk niet verpesten met mijn donkere wolken. Ook hoop ik dat mijn donkere wolken niet gaan donderen door alle spanning die dit me geeft. Read more…
Getting back in my flow
Leef het leven. Daarom hebben we, lekker burgerlijk, een caravan gekocht. Samen met Emma hebben we een mooie uitgekozen. Een relatief smalle caravan met een vast tweepersoons bed, een vaste zithoek en een stapelbed waarbij de bovenste direct werd geclaimt door miss peuterdraak herself. Read more…
Zo ver weg, maar altijd dichtbij
Er was fijne pianomuziek. Lieve woorden. Blikken van andere ouders naar elkaar. Zachtjes spelende broers en zussen. Dirk aan mijn zij, zijn hand in de mijne. De realisatie dat ik niet alleen ben in mijn verdriet. Dat was al genoeg om de tranen achter mijn ogen te voelen branden. Read more…